کوچه های اردیبهشت

 از تو گذشتم

 آنچنان که  زمان ، از من می گذرد!

 بی بازگشت،

 بی حسرت،

 با امید !

***

 گم کرده ام

 دستانت را،

 در کوچه های اردیبهشت!

 و حالا ،

 سالهاست در به در آن دستهایم!

***

 با نگاهت

 آتش گرفتم؛

 با نفس هایت

 ذوب شدم؛

 و با لمس دستانت

 خاکسترم کردی !

 و من هیچ شدم در عشق تو!

 اما،

 تو

 گذشتی از من؛

 هچون باد سرد پاییز

 و آن حس

 آن شور

 آن حرارت ،

 خاموش شد!

 سالهاست که من آتش فشان خاموشم!